Andrzej Kujawa był działaczem społecznym i politycznym. Pełnił funkcję radnego Rady Miejskiej w Żninie w kadencji 2002-2006. Ostatnio był kierownikiem Hostelu Wenecja i Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji koło Żnina.

Podczas pełnienia funkcji radnego Rady Miejskiej w Żninie w kadencji 2002-2006 był również członkiem komisji socjalno - bytowej i zdrowia, członkiem komisji kultury, sportu i turystyki, a pod koniec kadencji przewodniczącym komisji oświaty przy RM.

Pracował także w Technikum Mechanicznym w Żninie, na tzw. warsztatach, za czasów Stanisława Musiała i Józefa Kaczmarka.

W okresie zatrudnienia w Kujawsko - Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim (za czasów wojewody Józefa Rogackiego) pełnił funkcję przewodniczącego komisji zakładowej NSZZ Solidarność, a na zjeździe krajowym tej organizacji został wybrany przewodniczącym komisji międzywojewódzkiej.

Koledzy pamiętają zmarłego także z aktywności w AWS (Akcja Wyborcza Solidarność) - ugrupowaniu, którego założycielem był Marian Krzaklewski.

Andrzej Kujawa grał w piłkę nożną, należał m.in. do żnińskich drużyn "Oświaty" i Księgarni Pałuckiej.

Żninianie mogą Go też pamiętać jako prezesa Pałuczanki, prezesa Żnińskiego Klubu Biegacza 1992, ponadto jako konferansjera podczas zawodów motorowodnych czy biegów żnińskich.

Pożegnał go również burmistrz Żnina Robert Luchowski: 

"Nie spotkamy się już więcej i nie poświętujemy ani kolejnych urodzin, ani imienin. Pamiętam bardzo dobry, humorystyczny początek w krajalni warsztatów szkolnych Zespołu Szkół Mechnicznych przy Browarowej i musztrę z BHP nauczyciela praktycznej nauki zawodu (zresztą absolwenta szkoły – to mieliśmy wspólne) Andrzeja Kujawy. Pracę traktował z przymrużeniem oka zwłaszcza w relacjach z uczniami. Kiedy ja przyszedłem uczyć na moją ukochaną „Browarową” Andrzej już był aktywistą w samorządzie lokalnym, a potem w związkach zawodowych jako pracownik Urzędu Wojewódzkiego, rzeczywisty entuzjasta zmian ustrojowych, rzekłbym fanatyk ówczesnej „Solidarności” i „pogromca komuchów” (oj, pamiętam te Jego emocje). W 2015 roku dostał szansę sprawdzenia się w zarządzaniu Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji. Żył tą pracą 24 h. Marzyła mu się kuchnia i wydawka dla turystów, których zresztą oprowadzał jako przewodnik turystyczny. Zapamiętam Go nawet nieuśmiechniętego tylko jako „pękającego” ze śmiechu. Wszystko potrafił obrócić w żart i miał zwyczaj posługiwać się sarkazmem w stosunku do otaczającej Go rzeczywistości zwłaszcza politycznej, czy samorządowej (choć nawet nie zdawał sobie z tego sprawy)."

Źródło tekstu: Serwis Kolejowy